SERZENİŞ

SERZENİŞ

Fotoğraf: İrfan Kayaş

Vakıflığına miskin alametler düşmüş hüzünler,

karnaval coşkunluğunda taşınıyor

postmodern akımlar üstüne

hüznümüzü de alıyorlar

almak mı! çalıyorlar

çalmak mı! yıkıyorlar

rezervuar kapaklarını açıp sellere vuruyorlar.

Hüzne insan eli değer mi?

Anatomik tamlık içinde oluşumuz

doldurmuyor boşluklarımızı

Hunharca gürültüler göğsümüzü deşse de

alıcılarımız algıdan yoksun

beynimizin tek gözü kör

acılarımız azılı kırbaçlıların sirkinde

boşluktan yükselen ruh mudur?

biz, bir bir eksildikçe

Ah! Tek gözü kör beynim

taşıdığın ruh dolmuyor

ruhlar içkinlikler içinde gömüt oluyor,

ölüm taşıyor bedenim

karnaval coşkunluğuna bürünmüş kentin,

çıkmaz sokaklarını delerek gezdireyim istiyorum ağır bedenimi

maskeli merasimlerin edasına münhasır.

Güçlü varlıkların sureti ile taşıdığım maskeler

İnsanların esaslılığına tünemiş kötü ruhlu hayaleti,

eğemiyor dizleri üstüne

“Kötü ruh galip"

Galip GELME.

Yenik insan yenilen şey midir?

Yenil'mez insanın

ruhunu yeme!

Yer insan kendini

kendi diliyle.

Çıkmaz sokaklarda gezinen bedenime

sevinçle dokunan hava,

geçirgen cömertlikle büyüyen boşluklar içinde

kaybolup gidiyor

İçimde soluyan yas

nefes kesiyor.

Kötü ruhlarınıza lanet!

Ebedî intikal zulümle birlikte

Sokak sirkleri azılı kırbaçlıların elinde

Grotesk şiddet mealinde

Kötü ruhlarınıza lanet!

Değmeyin bize,

dokunmayın hüzünlerimize

O hüzünler ki boşluktan süzülen, bedenimize

O hüzünler ki çoğalan, biz eksildikçe

O hüzünler ki, yükselen “Serzeniş”

13 Haziran 2015